نابغه ها و نخبه های دانشگاه MIT راه حل دیگری را برای یکی از مشکلات علمی جهان حل و پیدا کردند.
در روز سه شنبه، آزمایشگاه مرکزی MIT Media تکنولوژی جدیدی را برای ارتباطات از زیر آب به هوا به اشتراک گذاشت، شاهکار دیگری که هرگز قبلا امکان پذیر و ممکن نبود.
این به این دلیل است که زیردریایی های زیر آب قادر به برقراری ارتباط بی سیم با یک هواپیما نیستند، در اصل رسانه های ارتباطی آنها مطابقت ندارد: زیردریایی ها از سونار استفاده می کنند در حالی که هواپیما از سیگنال های رادیویی مربوط به تلفن همراه یا GPS استفاده می کند، سیگنال های سونار از سطح آب بدون شکستن عبور می کنند و سیگنال های رادیویی نمی توانند از آب به خوبی عبور کنند.
محققان با استفاده از یک فرستنده زیر آب یک سیگنال سونار را به سطح یک استخر شنا فرستادند و باعث ارتعاشات کوچک در آن شدند، سپس آن ها را توسط یک رادار حساس دریافت می کنند که با 1s و 0s رمزگذاری شده است و به عنوان یک ارتعاش کم منتقل می شوند.
به گفته یکی از نویسندگان مقاله پژوهشی Fadel Adib، استادیار آزمایشگاه MIT Media، این سیستم یک “نقطه عطف” در ارتباطات است.
این سیستم انتقال آکوستیک-RF ارتباطی (translational acoustic-RF communication) یا TARF نام گذازی شده است.
MIT می گوید این همچمنین علاوه بر بسیاری از کاربردهای متنوع در حوزه ارتباطات، می تواند برای پیدا کردن هواپیما که زیر آب غرق شده است، مورد استفاده قرار گیرد، این اجازه می دهد تا زیردریایی های نظامی بتوانند به راحتی با هواپیما بدون پوشش در آب ارتباط برقرار کنند و موقعیت آن ها را بیابند.
همچنین از دیگر قابلیت ها این است که اجازه می دهد تا هواپیماهای بدون سرنشین یا همان پهبادهای زیردریایی زیر آب به طور مداوم بر زندگی و سبک زنگی دریایی، نظارت داشه باشند، بدون نیاز به بازگشت به سطح آب برای انتقال داده.
جدا از کشف راه های جدید ارتباطاتی، دانشگاه MIT راه حل هایی را در جهان برای صنعت پخت و پز پیدا کرده است مثلا اینکه که چگونه می توان یک قطعه اسپاگتی را به راحتی در دو قطعه جدا کرد و یا حتی قطعه قطعه کر.
همینطور در دنیای پزشکی، محققان از سیستم “GPS درون بدن” برای ردیابی ایمپلنت های قابل جذب درون بدن انسان ها استفاده می کنند که توسط محققان دانشگاه MIT طراحی شده است.
