HDR برای تلویزیون ها به چه معناست و چرا شما باید به آن اهمیت دهید؟

HDR، یا محدوده داینامیک و پویا بالا، یکی از ویژگی ها یتازه و فعلی است که هر تلویزیونی باید آن را داشته باشد.

تلویزیون هایی که از یان ویژگی پشتیبانی می کنند معمولا می توانند نورهای روشن تر و طیف گسترده ای از جزئیات رنگ را برای یک تصویر پانچری به طور کلی ارائه دهند.

تلویزیون های سازگار با HDR در حال حاضر بسیار رایج شده اند.

تقریبا همه تلویزیون های متوسط ​​و بالا دارای قابلیت HDR هستند.

در عین حال علاوه بر HDR در تلویزیون ها و استفاده از آن ها در فیلم ها، نشان می دهد که این ویژگی در حال تبدیل شدن به یک ویژگی بیشتر شایع تر نیز شده است، و این ویژگی در هر دو بخش، مانند شبکه های پخش جریان زنده مانند Netflix و حتی دیسک های Ultra HD Blu-ray نیز در دسترس است.

گفته می شود که HDR می تواند جلوه های روشن تری را ارائه دهد، همانطور که در تلویزیون در سمت راست دیده می شود.

آیا این فناوری جدید ارزشمند و تحریک آمیز نیز است؟

در دو کلمه: عمدتا، بله.

وقتی که بحث به تکنولوژی جدید در تلویزیون می آید، این بحث خیلی پیچیده و گسترده می شود، و ما بیشتر در مورد HDR هیجان زده هستیم.

• HDR شامل دو بخش می شود، نیاز به تلویزیون دارد که آن را پشتیبانی می کند و محتوای HDR خاص نیز باید در دسترس باشد.
• تصاویر HDR می توانند برجستگی های روشن تر را با کنتراست بیشتری به نمایش در آورند.
• بسیاری از تلویزیون های HDR دارای طیف وسیع و گسترده ای از رنگ ها هستند که در نتیجه رنگ های عمیق تر و غنی تر با محتوایی که از آن پشتیبانی می کند را نشان می دهد.
• اما از جانبی HDR در تلویزیون HDR معمولی و ارزان قیمت و HDR در یک تلویزیون HDR گران قیمت نیز می تواند بسیار متفاوت باشد. حتی در برخی از تلویزیون های ارازن تر، HDR می تواند بدتر از نمونه های غیر HDR باشد.
• تقریبا تمام محتوای HDR امروزی نیز در رزولوشن 4K در دسترس است.
• فرمت های HDR متعددی از جمله “Generic” HDR (aka HDR10)، Dolby Vision، HDR10 + و بیشتر وجود دارد.

محدوده دینامیکی بالا یا همان HDR چیست؟

دو عامل مهم در نحوه نمایش یک تلویزیون، شامل نسبت کنتراست یا اینکه تلویزیون چگونه می تواند درخشان و تاریک باشد، و همچنین دقت رنگ، که اساسا چقدر از رنگ روی صفحه نمایش شبیه به زندگی واقعی است، می باشد.

این فقط نظر من نیست، بلکه تقریبا نظر هر بررسی کننده تلویزیون دیگر، افرادی که تلویزیون های چند تایی در فروشگاه ها و وب سایت ها، مجلات را بررسی کرده اند، و کارشناسان صنعت مانند بنیاد علوم تصویر سازی، می باشد.

اگر شما دو تلویزیون را کنار هم قرار دهید، یکی با نسبت کنتراست بهتر و دقت رنگ بالا تر، و دیگری فقط با یک رزولوشن بالاتر (پیکسل بیشتر)، آن یکی با نسبت کنتراست بیشتر تقریبا نظر هر بیننده ای را به طور طبیعی به خود جلب می کند.

این همچنین بیشتر طبیعی و زنده به نظر می رسد، تصاویر واضح تر و خیره کننده تر هستند و فقط به نظر می رسد تصاویر واقعی بشاند، حتی با وجود داشتن رزولوشن پایین تر.

HDR دامنه هر دو کنتراست و رنگ را به طور قابل توجهی افزایش می دهد.

بخش های روشن تصویر می تواند بسیار روشن تر شود، به نظر می رسد که تصویر عمق بیشتری داشته باشد.

رنگ ها برای تقویت، سبز، قرمز و همه رنگ های دیگر بیشتر روشن می شوند.

Wide color gamut یا گستره وسیع رنگ (WCG) برای همراهی در کنار HDR مناسب است و رنگ های بیشتری را برای نمایش به ارمغان می آورد.

رنگهایی که تا کنون در هر تلویزیونی پخش نشدند.

قرمز ها بیشتر شبیه به رنگ تیره کامیون آتش نشانی، بنفش عمیق تر به رنگ یک بادمجان، حتی سبز نیز بسیار شفاف تر مانند نشانه های خیابانی شده اند.

شما ممکن است از قبل متوجه این نکته نشده باشید، دقیقا همانطور که در زندگی واقعی رنگ ها را مشاهده می کنید، اما اکنون مطمئن باشید که این ویژگی بسیار تاثیر گذار است.

WCG این رنگ ها و میلیون ها رنگ را به چشم شما می آورد.

تلویزیون های HDR و تصاویر HDR یکی نیستند

یکی از مهم ترین چیزهایی که باید در مورد تلویزیون های HDR بدانید این است که تلویزیون HDR همان عکس HDR نیست.

این ها دو چیز بسیار متفاوت هستند که متأسفانه کمی گیج کننده می باشند، فقط بدایند که این اصطلاح به همین سادگی میان این دو فناوری به اشتراک گذاشته می شود. مثل فوتبال ک مدل های مختلفی مانند فوتبال آمریکایی و معمولی دارد.

اصلی ترین بحث این است که HDR برای تلویزیون ها یک ترفند محو کننده خاص را به همراه دارد.

تلویزیون HDR: افزایش کنتراست تلویزیون و پالت رنگ برای ارائه یک تصویر واقعی تر و طبیعی تر از آنچه که با تلویزیون های HD امروز امکان پذیر است.

عکس HDR: ترکیبی از تصاویر متعدد با نوردهی های مختلف برای ایجاد یک تصویر واحد که تقریبا یک محدوده دینامیکی بالایی را به همراه دارند.

HDR برای تلویزیون قصد دارد به شما یک تصویر واقع گرایانه را نشان دهد، با کنتراست، روشنایی و کیفیت رنگ بهتر.

یک عکس HDR در این زمینه “محدوده داینامیکی بالایی” نیست.

یک تصویر محدوده داینامیکی بالا در HDR واقعی را ندارد.

این هنوز هم یک تصویر محدوده داینامیکی استاندارد است، اما به دلیل قسمت های اضافی، اطلاعات اضافی در آن وجود دارد.

اما یک تصویر تلویزیون HDR با یک تصویر معمولی HDR چندان متفاوت نخواهد بود. این فقط به نظر می رسد کمی بهتر باشد.

من از این موضوع ناراحت هستم، اما با توجه به دو فرآیند با یک نام مشترک، این درک واقعا بزرگترین موانع آشنا شدن با HDR است.

افرادی که دارای ذهنیت باز و خلاق تر هستند می توانند از HDR برای پیدا کردن آنچه که در آن نهان هست و از طریق نسخه ی نمایشی استفاده کنند.

کسانی که متقاعد شده اند که HDR ارزش خود را ندارند، هرگز از دیدن یک نسخه نمایشی ناراحت نخواهند شد و به خوبی از آن لذت خواهند برد.

اما HDR چگونه کار می کند؟

دو بخش سیستم HDR وجود دارد: تلویزیون و منبع.

بخش اول، تلویزیون، در واقع بخش ساده تر آن است.

برای سازگاری با HDR، تلویزیون باید در برخی مناطق از تصویر، نور بیشتری از یک تلویزیون معمولی تولید کند.

این اساسا و دقیقا همانند زوایای داخلی شفاف تر است، اما تا حدی بیشتر از تلویزیون های دیگر است.

همراه با HDR یک ویژگی رنگ گسترده، یا WCG در ارتباط است.

سالهاست که تلویزیون ها توانسته اند طیف وسیعی از رنگ ها را از آنچه که در فیلم های Blu-ray و یا ویدئو های دانلودی و پخش جریان هستند، استفاده کنند.

مشکل این است که شما واقعا نمی خواهید تلویزیون فقط این رنگ ها را به آرامی ایجاد کند.

البته، ساختن تلویزیون ها با رنگ های روشن و رنگارنگ تر هزینه بیشتری نیز به همراه دارد، و برخی از تلویزیون های HDR کیفیت تصویر بهتری را نسبت به دیگران ارائه می کنند.

اما فقط به این دلیل که تلویزیونی با HDR سازگار نیست، لزوما به معنای آن نیست که تلویزیونهای غیر HDR بهتر عمل نمی کنند.

تنها چیزی که واقعا برچسب HDR دارد بدان معناست که این تلویزیون ها قادر خواهند بود تا فیلم ها و برنامه های تلویزیونی HDR را به خوبی نمایش دهند.

این هیچ ارتباطی با چگونگی نمایش این تصاویر ندارد.

برای اینکه واقعا خوب نگاه کنید، یک تلویزیون HDR نیاز به محتوای HDR دارد.

خوشبختانه مقدار محتوای HDR سریع رشد می کند.

خدمات عمده 4K در شبکه های پخش زنده مانند Netflix و آمازون هر دو دارای محتوای HDR هستند. همانطور که بسیاری دیگر از این ویژگی بهره می برند.

منبع دیگر HDR دیسک های فیزیکی هستند.

Ultra HD Blu-ray آخرین فرمت دیسک فیزیکی است.

شما برای پخش این دیسک ها نیاز به یک پخش کننده 4K BD جدید خواهید داشت، اما Blu-ray و دی وی دی های فعلی در بازی های جدید نیز رخنه خواهند کرد.

اکثر دیسک های Blu-ray 4K دارای HDR نیز هستند.

در این نمودار محدوده رنگ، کوچکترین مثلث رنگ استاندارد SDR را شنان میدهد. دو مثلث بعدی بزرگتر نشان دهنده رنگ P3 و Rec 2020 است، که هر دو قسمتی از HDR هستند.

محتوای HDR (کلید اصلی)

هنگامی که یک نمایش فیلم یا تلویزیون ایجاد می شود، کارگردان و کارگردان سینما کار می کنند تا یک برنامه رنگی عالی و با کیفیت را به نمایش بگذارند.

مثلا رنگ های خنثی و سرد رنگ وینترفل در سریال معروف بازی تاج و تخت در مقابل نور و گرما در قلمرو پادشاهی را در نظر بگیرید.

اگر در غار بدون HBO یا اینترنت زندگی کرده باشید، در اینجا می توانید منظور من را بهتر متوجه شوید:

این کاملا مشخص است که اگر شما این دو صحنه تنظیم شده را مشاهده کنید، متوجه می شوید که آنها نسبت رنگ های مختلفی به همراه دارند.

تثبیت پس از تولید می تواند یک صحنه با یک زیبایی شناسی و احساس خاص را ایجاد کند، فقط با رنگ.

هنگام ساخت فیلم، تیم قادر است از پالت گسترده ای از فضای رنگی دیجیتال سینما P3 برای ایجاد علف های زرق و برق دار، رنگ های نارنجی و بنفش استفاده کند.

اما پس از آن، زمان آن میرسد تا که این فیلم ها را در تلویزیون بسازند.

به منظور انجام این کار، این تیم اساسا “تصویر” را خفه می کند، محدوده دینامیکی را حذف می کند و رنگ را محدود می کند.

آنها با توجه به محدودیت های سیستم HDTV، آن را به نمایش می کشند و این نسخه محدود همان چیزی است که شما در Blu-ray یا یک دانلود دریافت می کنید.

اگر تلویزیون شما در حالت فیلم یا سینما تنظیم شده است، این تقریبا چیزی است که شما در خانه دریافت می کنید.

اگر در حالت زنده یا دینامیک قرار دارید، تلویزیون پس از آن رنگها را به اندازه ای که لازم است، غنی می کند.

با توجه به ظرفیت ذخیره سازی و انتقال اضافی 4K BD و جریان ویدئو از آمازون، Netflix و دیگران، اطلاعات اضافی، به نام فراداده، می تواند به سیگنال اضافه شود.

تلویزیون HDR / WCG دقیقا همانطور که باید به نظر برسد می باشد، دقیقا همان چیزی است که رنگ های عمیق تر ا نشان می دهد و دقیقا همانطور که یک تصویر برجسته، انعکاس، ستاره، خورشید، انفجار و یا هر چیز دیگر باید روشن باشد.

این یک پیشرفت عظیم در چگونگی دیدن تصاویر در تلویزیون است.

یک مثال از این که چگونه این کار صورت می گیرد، ابزار Maping Tone Technicolor برای سازندگان محتوا است.

این برنامه طراحی به سازندگان اجازه می دهد تا به راحتی (به عنوان، یک گزینه مقرون به صرفه تر) محتوای HDR را ایجادکنند.

اما کابل ها و انصالات چگونه اند؟

شما برای HDR به کابل های جدید نیاز ندارید … احتمالا.

حتی اگر شما نیاز به کابل جدید دارید، آنها بسیار ارزان هستند.

کابل های فعلی High-Speed ​​HDMI می توانند HDR را پشتیبانی کنند.

دستگاه منبع شما (یک پخشکننده 4K Blu-Ray یا پخش رسانه ای) و تلویزیون باید هر دو با HDR سازگار باشد، بدون در نظر گرفتن کابل هایی که استفاده می کنید.

اگر از یک گیرنده استفاده می کنید، باید HDR نیز سازگار باشد تا بتواند سیگنال ها را از منبع به تلویزیون منتقل کند.

اگر چند سال گذشته دستگاه دیجیتال خود را خریداری کرده اید، احتمالا با HDR سازگار است.

اگر مطمئن نیستید، بعد از آن شماره مدل را در Google با “HDR” قرار دهید و ببینید چه چیزی پیدا می کنید.

نسل بعدی اتصال HDMI 2.1 نامیده می شود و تعدادی از ویژگی های جدید را اضافه می کند، از جمله برخی از پیشرفت هایی که در چگونگی پردازش HDR انجام می شود.

این چیزی است که باید برای خرید بعدی خود در نظر داشته باشید، اما این ابزار فعلی خود را منسوخ نکنید و سازگاری آن ها هنوز هم مناسب است. (به غیر از ویژگی های جدید)

کلام آخر در مورد HDR

اکثر کارشناسان گفته اند که اغلب در کنار خطوط “پیکسل های بیشتری برای نمایش در دسترس هستند، اما پیکسل های بهتر شگفت انگیز خواهند بود”.

این که بگوییم رزولوشن 4K و 8K خوب است جدا، اما HDR و WCG نیز بسیار جالب هستند.

گفتنی است که یک تلویزیون HDR با عملکردی که محتوای HDR را نشان می دهد مطمئنن بهتر از تلویزیون های چند سال پیش خواهد بود.

در بعضی موارد آنها به طور قابل توجهی روشن تر و با طیف گسترده ای از رنگ ها همراه هستند که کاملا دیدنی است.

در صورت علاقه و برای مشاهده بیشتر، با رزولوشن تصاویر و مفاهیم مربوط به آن بیشتر آشنا شوید.