در سال 2011 زمانی که این پروژه به سوی تعطیل شدن پیش می رفت توسط بودجۀ و سرمایه گذاری کنگره سنا ایالت متحده، احیای مجدد شد. در همان سال قرار شد این تلسکوپ در سال 2018 به فضا فرستاده شود اما اکنون ناسا راه اندازی این پروژه را به عقب تر انداخته است و تاریخ آن را در سال 2021 اعلام کرده است.
اخیرا ناسا به کمک شرکت Ball Aerospace ساخت آینه های این تلسکوپ فضایی را تکمیل کرده است، این یک نقطه عطف در توسعه تلسکوپ های فضایی و پیچیده است.
نام این تلسکوپ از روی یکی از مدیران سابق ناسا انتخاب شده که جیمز وب (James Webb) می باشد.
این تلسکوپ که شبیه به یک گل باز شده است، از 18 قطعه بریلیم به صورت شش ضلعی های جداگانه، با پوشش طلا و جلا و درخشش زیاد ساخته شده است که می تواند کمترین آثار نور مادون قرمز و اشعه های ماورا بنفش را از کهکشان های بسیار دور بگیرد.
از آنجا که اجسام گرم و یا با حرارت، نور اشعه ماوراء بنفش کمتری از خود نشان می دهند، اگر این تلسکوپ آینه ای همان دمای تلسکوپ فضایی هابل (Hubble) را بگیرد، پس نور مادون قرمز یا اشعه فرا بنفش از کهکشان های دور، در درخشندگی این آینه های وابسته به اشعه فرابنفش گم می شوند.
در عوض، تلسکوپ Webb نیاز به دمای بسیار پائین و خنکی دارد زیرا دمای هر کدام از آینه های آن به چیزی در حدود 220 درجه سانتیگراد می رسد.
برای سرد و خنک نگه داشتن Webb، آن را به فضایی دور دست و بسیار دور از زمین می فرستند. سپرهای خورشیدی برای آینه ها و وسایل دیگر نصب شده است تا در برابر گرما و نور خورشید سایه کند، در نتیجه تلسکوپ را برای ارائه حداکثر وضوح، سرد نگه می دارد.
اولین سری، تلسکوپ های شش آینه ای
مهندس ناسا Ernie Wright اولین نسخه از تلسکوپ های شش آینه ای را به عنوان اولیه تلسکوپ فضایی جیمز وب در مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا آماده می کند تا قبل از به فضا فرستادن تلسکوپ اصلی 18 آینه ای بتوانند آزمایش های خود را برای فرسایش و این که آیا آینه ها همانجور که پیش بینی شده برای دمای شدید فضا پاسخ خواهند داد را انجام دهند.
