احتمالا سیاره زحل یکی از زیبا ترین سیاره ها در منظومه شمسی ما، تا به امروز، می باشد، این سیاره ممکن است نقاط و حفره هایی کوچک و بسیار چشمگیری از گذشته را به همراه داشته باشد، اما حلقه ها و دایره های اطراف این سیاره به نظر جدید و تازه می رسند، حداقل از نظر زمین شناسی.
تجزیه و تحلیل جدید داده ها از فضاپیمای Cassini که ناسا آن را خیلی وقت پیش به فضا فرستاده است، نشان می دهد که حلقه های با شکوه سنگی، یخی وگرد و غباری در اطراف سیاره زحل که تا کنون باقیمانده اند، فقط بین 10 تا 100 میلیون سال پیش تشکیل شده اند.
این بدان معنی است که اگر در زمان قدیم، مثلا دایناسورها تلسکوپ داشتند، می توانستند سیاره زحل را بدون حلقه های اطراف و یا با حلقه هایی که تازه شکل گرفته اند، مشاهده کنند.
فضاپیما کاسینی، در پایان مأموریتش، یک سری از رفت وآمد ها را بین حلقه ها و خود سیاره زحل ایجاد کرده است.
سنسورها که در فضاپیما تعبیه شده اند، اساسا، حساب کرده اند که چقدر گرانش سیاره و حلقه های سیاره آن را به عقب و جلو می کشند.
دانشمندان پس از بررسی اثر غیرمنتظره بادهای قوی در جو فضای زحل، توانستند توده حلقه های اطراف این سیاره را بهتر بشناسند و سنشان را حدس و تخمین بزنند.
Burkhard Militzer، استاد علوم زمینی و علوم سیاره ای در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، در یک انتشار، توضیح داد: “برخی از اثرات که میدان گرانشی را تغییر می دهند وجود دارند که ما آن ها را قبل تر در نظر نگرفته بودیم”.
او افزود: “چیزی که مشخص شد این است که، مشخص شد که جریان ها و نیروهای گرانشی عظیم در اتمسفر سیاره زحل حداقل تا فاصله عمیق 9000 کیلومتری (5،592 مایل) در اطراف منطقه های استوایی نزدیک به خورشید اثرگذار هستند. قبل تر به نظر می رسید که این توده های ابری همانند ابرهای بر روی زمین هستند که محدود به یک لایه نازک و حاوی تقریبا هیچ توده ای می باشند. اما اکنون مشخص شده است که این توده های ابری در زحل، واقعا عظیم و گسترده می باشند و به مرور و گذشت زمان طولانی، تولید شده اند”.
در مورد این موضوع یک بحث طولانی مدت وجود دارد، در مورد اینکه آیا این حلقه های اطراف سیاره زحل در حدود 4/4 میلیارد سال پیش به وجود آمده اند و یا بعدا و بعد از گذشت زمان به وجود آمدند.
دانشمندان همچنان نیز چگونگی به وجود آمدن حلقه ها را دقیقا بررسی خواهند کرد، اما سن پائین آن ها یک نظریه جالب را مطرح می کند، که از این قرار است: ممکن است تا یک ستاره دنباله دار از مسیر خودش منحرف شده و یا خیلی اتفاقی به جو سیاره زحل نزدیک شده باشد، بعد نیز به جو اتموسفری سیاره وارد شده و سپس به بخش هایی از حلقه ها تبدیل شده باشند و این اتفاق در طول سالیان دراز رخ داده است.
دیگران نیز فکر می کنند که برخی از رویدادهای فاجعه بار پیش از این رخ داده باشد، و عقیده دارند که ممکن است برخی از ماهها یا قمرهای کوچکتر یخی در اطراف این سیاره بعد از از هم پاشیدن به آوارهای حلقه ای که امروز می بینیم، تبدیل شده باشند.
برای مطالعه بیشتر و در صورت علاقه وجود یک سیاهچاله غول پیکر در مرکز کهکشان راه شیری، کهکشان ما و یا Farout، دورترین سیاره شناخته شده از ما در داخل منظومه شمسی را مشاهده کنید.
اسرار سیاره زحل را از بهترین دیدگاه های فضاپیما کاسینی ناسا را ببینید:
داده های گرانشی که توسط کاسینی از حلقه ها جمع آوری شده است، همچنین ممکن است یکی دیگر از اسرار زحل را نیز حل کند:
مدت زمان یک روز در سیاره عظیم زحل چقدر است؟
عدم وجود یک سطح جامد از نشانه های به دست آمده از زحل برای فرود یک فضاپیما، امکان تعیین سرعت چرخش این سیاره را غیرممکن می کند.
اما با اندازه گیری تعاملات بین حلقه ها و میدان گرانشی نوسانی سیاره زحل (نوسان های ناشی از ارتعاشات در داخل این سیاره)، امکان ایجاد یک مدل پیش فرض از سیاره فراهم می شود، که از این طریق میزان چرخش آن را نیز می توان حساب کرد.
با همه اینها، اکنون دانشمندان ناسا معتقدند که طول روز در داخل سیاره زحل فقط 10 ساعت، 33 دقیقه و 38 ثانیه است.
بدیهی است که همه اینها بوسیله ریاضیات مورد حساب می باشد.
در اینجا چند موردجالب فقط برای سرگرمی وجود دارد، یک روز در زحل تنها 44 درصد نسبت به یک روز بر روی زمین است، و این به این معنی است که سیاره بزرگ واقعا با سرعت زیادی در حال چرخش به دور خود می باشد.
برای مطالعه بیشتر ببینید که چین اولین گیاه رشد کرده در ماه را پرورش می دهد، فضاپیما وویجر ۲ ناسا از منظومه شمسی خارج می شود، یک دهانه آتش فشانی پوشیده شده از یخ و برف، دستاورد بعدی فضاپیما اکسپرس از مریخ و یا اولین عکس سلفی کاوشگر InSight ناسا با سیاره مریخ را نیز ملاحظه کنید.
