اشعه ایکس به ستاره شناسان کمک می کند تا چرخش سیاهچاله های غول پیکر را تشخیص دهند

خبرهای اخیر حاکی از این است که توانایی های اشعه ایکس به ستاره شناسان و اختر شناسان کمک می کند تا چرخش سیاهچاله ها و حتی سرعت چرخش آن ها را تشخیص دهند. برای اینکار ترفندهای استفاده از لنز تلسکوپ های فضایی جوابگو بوده است، و اشعه ایکس تلسکوپ چاندرا می تواند یک تصویر کامل تر و همه جانبه تر را برای ما به نمایش بکشد.

اشعه ایکس ستاره شناسان کمک چرخش سیاهچاله غول پیکر تشخیص

برای اندازه گیری و مشاهده چرخش یک سیاهچاله عظیم می توان از ترفند ها و روش های خاصی استفاده کرد، به خصوص زمانی که سخت است که حتی آنها را ببینیم.

اما اخترشناسان و ستاره شناسان راه روش های تازه و حتی شاهکاری را در این باره کشف کرده اند.

آنها چرخش پنج سیاهچاله غول آسا را مشاهده کرده اند که از ترکیب داده های تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا و لنزهای جاذبه ای این تلسکوپ استفاده نموده اند، و با استفاده از گرانش اجسام آسمانی برای بزرگ شدن اشیاء بسیار دور، این کار را انجام داده اند.

این تیم از یک کهکشان درونی و بسیار دور برای دریافت تصاویر واضح از کوازارهای متشکل از سیاهچاله ها استفاده کرده اند، آن ها با تلسکوپ چاندرا یک تصویر به اندازه کافی مناسب را به دست آورده اند که با جدا کردن چندین عکس که از اثر لنزها ممکن شده است، و آن ها می توانند به خوبی تصاویر مرکز سیاهچاله ها یا همان کوازارها را مشاهده کنند.

از این جهت، ویژگی microlensing (در این مورد، بزرگنمایی با استفاده از ستاره های تکی از کهکشان) کمک کرده است که چرخش مورد نظر را در مرکز این سیاه چاله ها شناسایی کنند.

هرچه منطقه کوچکتری از اشعه ایکس مشخص می شود، بیشتر احتمال دارد که نشان دهد که یک سیاهچاله به سرعت و حتی با چه سرعتی در حال چرخیدن به دور خود می باشد.

و در بعضی موارد، سوراخ مرکزی این سیاهچاله ها با سرعت بسیار سریعی به دور خود می چرخند.

سوراخ در یک کوازار ویا اختروش(یک منطقه تشخیص داده شده توسط انیشتنین)، به همان اندازه که در لحاظ نظری امکان پذیر و مشخص شده بوده است، با سرعتی بیش از 70 درصد سرعت نور در حال چرخش به دور خود می باشد که بسیار خارق العاده و فوق سریع است.

تخمین زده می شود که دیگر سیاهچاله ها نیز تقریبا نیمی از سرعت این نرخ را می چرخاندند.

اما شما احتمالا مشاهدات بسیاری از این را در حال حاضر نخواهید دید.

لنزهای گرانشی توسط طبیعت خود نیاز به هماهنگی های ایده آلی دارند، و این مشاهدات ویژه مطالعه کوازارهای فوقالعاده تا 10.9 میلیارد سال نوری دور می باشند.

با این حال، این می تواند بینش قابل توجهی را در مورد اشیائی که به واسطۀ ماهیت خود درنگ ناپذیرند و نامشخص اند را فراهم کند.

در حالی که برخی از دانشمندان بر این باور بودند که سیاهچاله ها شاید از یک ستاره تشکیل شده باشند که به درون خود فرو می روند، اکنون نتایجی به دست آمده که شاید آن ها بسیار قبل تر به خودی خود تشکیل شده باشند.

در صورت علاقه ببینید که سیاهچاله های فوق عظیم چگونه تشکیل شد اند؟ از یک ستاره؟ یا یک انفجار بزرگ؟ و یا وجود یک سیاهچاله غول پیکر در مرکز کهکشان راه شیری، کهکشان ما! یک تلسکوپ جدید به تشخیص نورهای چشمک زن در سطح ماه کمک می کند!

ویدیوها و مطالب مشابه